Τετάρτη

ΤΟ ΝΗΣΙ

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα».
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
«Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:
«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε η Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».

Μάνος Χατζιδάκις

Παρασκευή

ΜΙΑ ΕΥΧΗ

Κάνε Κύριε Ιησού να είναι καλά ο Δάσκαλος μου......
Ας είναι πάντοτε μαζί μου, ας χρωματίζει τα έργα μου και ας μείνει μαζί μου μέχρι τέλους της ζωής μου. Εκείνος είναι η ειρήνη η αληθινή, η αληθινή γαλήνη της καρδίας μου, μακριά του υπάρχει μόνο ταραχή και ανυσηχία. Όταν είναι παρόν τα πάντα είναι όμορφα και φωτεινά όταν όμως απουσιάζει όλα σκοτεινιάζουν και πικραίνονται. Ξέρω ότι έπρεπε να απομακρυνθείς από το πλήθος και να απομονωθείς γιατί πληγώθηκες μα και γιατί όλα σ’ αυτόν τον κόσμο είναι ψεύτικα. Σηκώνω τα μάτια μου στον ουρανό ψηλά και ζητάω το έλεος του Θεού για τις αμαρτίες μου, παρακαλάω να μην πληγώσω αλλά και να μην πονέσω καμία ψυχή στον πλανήτη γη.... Αυτός που ακολουθεί το δρόμο του Θεού με ειλικρίνεια προφυλασεται από τις επιθέσεις των πονηρών και η αλήθεια τον ελευθερώνει. Όταν σε ελευθερώσει η αλήθεια δεν φοβάσαι τις πονηριές των ανθρώπων του κόσμου τούτου..... μόνο πετάς

Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει σχέδια άπειρα, ο Θεός όμως γνωρίζει πιο πρέπει να επιτύχει έτσι εύχομαι να είσαι καλά και να σε δώ σύντομα .......

Τρίτη

ΥΜΝΟΣ ΑΓΑΠΗΣ

Εάν ταις γλωσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ήχων η κυμβαλον αλαλαζον.....
Και εάν έχω προφητείαν και εαν ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε ορη μεθιστανειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.....
Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ινα καυθήσωμαι, αγάπην δε μη έχω, ουδεν ωφελούμαι.....
Η αγάπη μακριθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται.....
Ουκ ασχημονεί ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται ου λογίζεται το κακόν.....
Ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε η αλήθεια.....
Πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.....
Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει......

(Α’ κορινθ. Ιγ’)