Τετάρτη

ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ

Ο πειρασμός του μήλου
Κάποτε, που βρισκόταν στον κήπο του μοναστηριού, του ήλθε η επιθυμία να φάει ένα ωραίο και πολύ νόστιμο μήλο, πριν από την κανονική ώρα του φαγητού. Η επιθυμία που άναψε μέσα του τον οδήγησε να το κόψει, αλλά έπειτα σκέφθηκε καλλίτερα και κυριάρχησε στον εαυτόν του με δύναμη. Επιτιμούσε και μάλωνε τον εαυτό του με λογισμούς ευσεβείς λέγοντας· « Ήταν ωραίος στα μάτια και ευχάριστος στη γεύση και ο καρπός που έφαγε ο Αδάμ και με την παρακοή εκείνου οδηγήθηκα και εγώ στο θάνατο. Γιατί αντί του νοητού και πνευματικού κάλλους, προτίμησε εκείνο, που φαινόταν ωραίο κι ευχάριστο στα σωματικά μάτια· κι αντί για τις πνευματικές απολαύσεις, θεώρησε καλλίτερο το να γεμίζει το στομάχι του. Απ’ αυτόν μπήκε μέσα στον κόσμο ο θάνατος. Ας μην αποστρέψω, λοιπόν, το πρόσωπο μου από την ομορφιά της εγκράτειας, με το να καταβληθώ από κάποιο ψυχικό νυσταγμό. Γιατί, όπως πριν από κάθε καρποφορία προηγείται ο ανθός, έτσι και πριν από κάθε έργο και κατόρθωμα αγαθό προηγείται η εγκράτεια.Με αυτόν τον καλό λογισμό νίκησε την επιθυμία και το μήλο το πέταξε κάτω κι άρχισε να το καταπατεί με τα πόδια του. Μαζί με το μήλο καταπάτησε και την επιθυμία του. Κι έβαλε νόμο πια στον εαυτό του να μη φάει μήλο, μέχρι το θάνατό του.Από τότε του χαρίστηκε δύναμη θεϊκή και ασκούσε τον εαυτό του στην εγκράτεια, η οποία συγκρατεί και διώχνει τους πονηρούς λογισμούς, καθώς και το βάρος του ύπνου. Μαζί με την εγκράτεια, φρόντιζε να κουράζεται και σωματικά, ενθυμούμενος τον λόγο που λέγει προς τον Θεό σ’ ένα ψαλμό του ο Δαυίδ· «ίδε την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου και άφες πάσας τας αμαρτίας» ( Ψαλμ.24, 18). Γι’ αυτό και με κάθε προσπάθεια και προθυμία φρόντιζε να ταπεινώνει τη ψυχή του με τη νηστεία και να δαμάζει το σώμα του με τον κόπο και το μόχθο. Κι ενώ μέσα στο μοναστήρι των Φλαβιανών είχε εξήντα ή εβδομήντα συναγωνιστές στην πνευματική ζωή, όλους τους ξεπέρασε στην ταπεινοφροσύνη, την υπακοή και τους κόπους για την ευσέβεια..

6 Δεκεμβρίου

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ



Μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117 – 138). Η μητέρα Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί καταγγέλθηκαν ως φημισμένες χριστιανές. Τότε ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν χριστιανές και διέταξε να τις συλλάβουν Αφού απομόνωσαν τη μητέρα, άρχισαν να ανακρίνουν τις κόρες. Πρώτη παρουσιάστηκε στο βασιλιά η δωδεκάχρονη Πίστη. Με δελεαστικούς λόγους ο Ανδριανός προσπάθησε να πείσει την Πίστη να αρνηθεί το Χριστό και θα της χορηγούσε τα πάντα, για να ζήσει ευτυχισμένη ζωή, αλλά αντιμετώπισε το άκαμπτο φρόνημα της νεαρής. Τα λόγια της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν δυναμική απάντηση της Πίστης: «ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ» (Γαλ. 2: 20) δηλαδή «ζω εμπνεόμενη από την πίστη μου στον Χριστό, που με αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του για τη σωτηρία μου». Τότε, μετά από βασανιστήρια, την αποκεφάλισαν. Επίσης με τα λόγια της Αγίας Γραφής απάντησε και η δεκάχρονη Ελπίδα, όταν τη ρώτησαν αν αξίζει να υποβληθεί σε τέτοια βασανιστήρια: «ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν» (Α΄ Τιμοθ. 4:10). Δηλαδή, «ναι, διότι έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στον ζωντανό Θεό, που είναι σωτήρ όλων των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των πιστών». Αμέσως τότε και αυτή αποκεφαλίστηκε. Αλλά δεν υστέρησε σε απάντηση και η εννιάχρονη Αγάπη. Είπε ότι η ύπαρξή της είναι στραμμένη «εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ» (Β’ Θεσσαλ. 3: 5). Βέβαια δεν άργησαν να αποκεφαλίσουν και αυτή. Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, ενταφίασε με τιμές τις κόρες της και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της.
«Τὰς ψυχὰς δεσμευθεῖσαι πόθω Χριστοῦ, τῶν φθαρτῶν καὶ προσκαίρων τὴν καλλονήν, ἐν λήθῃ παρεδραμετε, ὡς τοῦ Λόγου μαθήτριαι, ἀσκητικῶς τὸ πρῶτον, τὰ πάθη νεκρώσασαι, καὶ ἀλγειναὶς βασάνοις, στερρῶς ἐναθλήσασαι, ὅθεν ὁ Δεσπότης, τῆς διπλῆς μαρτυρίας, στεφάνους ἐδωρήσατο, καὶ νυμφῶνος ἠξίωσε, Παμμακάριστοι Μάρτυρες, πρεσβεύσατε Χριστῷ τῶ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοὶς ἑορτάζουσι πόθω, τὴν ἁγίαν μνήμην ὑμῶν».
«Σοφίας τῆς σεμνῆς, ἱερώτατοι κλάδοι, ἢ Πίστις καὶ Ἐλπίς, καὶ Ἀγάπη δειχθεῖσαι, σοφίαν ἀπεμώραναν, τῶν Ἑλλήνων ἐν χάριτι, καὶ ἀθλήσασαι, καὶ νικηφόροι φανεῖσαι, στέφος ἄφθαρτον, παρὰ τοῦ πάντων Δεσπότου, Χριστοῦ ἀνεδήσαντο».
«Ὅτε εἰς πάντα τὰ πέρατα, τὸ ἀθέμιτον ἐξελήλυθε πρόσταγμα, θύειν εἰδώλοις καὶ σπένδεσθαι, καὶ βωμοὺς δαιμόνων, καὶ ναοὺς εὐτρεπίζεσθαι, πρὸς ἀνθρώπων ἀπώλειαν, τότε αἱ πανεύφημοι καὶ καλλιπάρθενοι, ὡς ἀστέρες ἐξέλαμψαν, ζόφον ἀθεϊας καὶ ἀγνωσίας ἐλαύνουσαι, καὶ φέγγος εὐσεβείας ἐν ταῖς καρδίαις τῶν πιστῶν ὑπανάπτουσαι, τρανῶς ἀνεβόων, Θεὸς μέγιστός ἐστιν ὁ σταυρωθεὶς βουλήματι, καὶ ἀναστὰς τριήμερος, ἐν ὧ καὶ καυχώμεθα, ὅθεν καὶ ἐπαξίως, στέφος ἄφθαρτον παρὰ Χριστοῦ ἀνεδήσαντο».

Τρίτη

ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ



Επιλεγμένος εκ κοιλίας μητρός υπό του Θεού, ο όσιος Στυλιανός απηλλάγη από τη ματαιότητα του κόσμου τούτου, μοίρασε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς και ασπάσθηκε τον μοναχικό βίο. Διέπρεψε για την ανδρεία του στους ασκητικούς αγώνες και μετά από μερικά χρόνια κοινοβιακής ζωής αναχώρησε για να διαγάγει την ησυχαστική πολιτεία σε μια σπηλιά. Εκεί λάβαινε την τροφή του από το χέρι ενός αγγέλου και σύντομα ανέλαβε να μεσιτεύει λυσιτελώς στον Θεό για την ανακούφιση των ασθενών και ιδιαιτέρως για τη θεραπεία των παιδικών ασθενειών και των στείρων γυναικών. Στις περιπτώσεις αυτές η μεσιτεία του οσίου έχει αποτελέσματα και στις ημέρες μας, για όσους τον επικαλούνται με πίστη.
26 Νοεμβρίου

Δευτέρα

ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ


Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσωμεν,
Αικατερίναν την θείαν και πολιούχον Σινά,
την βοήθειαν ημών και αντίληψην ότι εφίμωσε λαμπρώς,
τους κομψούς των ασεβών,
του πνέυματος τη δυνάμει,
και νυν ως μάρτυς στεφθείσα, αιτείσαι πάσι το μέγα έλεος.
25 Νοεμβρίου

Τρίτη


«Ύμνος εις την Ελευθερίαν»

Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετράει τη γη.


Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε,
Ελευθεριά!
Πού είναι τα ιδανικά της ελευθερίας μας,
όταν αυτά αποκτήθηκαν με θυσίες και αίμα, μέσα από την σκλαβιά…και σήμερα ενώ έχουμε ελευθερία, ζούμε μέσα στην σκλαβιά?

Τετάρτη

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ


ΠΟΣΟ ΟΜΟΡΦΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΟΥΛΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ


Χριστέ μου, ήσουνα και συ μικρούλης σαν και μένα
και σε κρατούσε αγκαλιά η Παναγιά Παρθένα.
Εκείνη σε πρωτόμαθε, Χριστέ, να περπατήσεις,
τα πρώτα λόγια να ειπείς, σαν βρέφος να μιλήσεις.

Εκείνη σε στήριξε στα πρώτα βήματά σου
και σου ‘ραψε τα άγια μικρά φορέματά σου
και την αγάπησες και συ, ωσάν καλή μητέρα,

Χριστέ, μου είπε η μαμά, πώς τα μικρά παιδιά
τα αγαπάς πολύ – πολύ…
Θέλω, λοιπόν και μένα
να μ’ αγαπάς πούμε μικρή, και τον αδελφούλη μου
με όλη την καρδιά,
όπως και εμείς σε αγαπάμε πολύ, Χριστέ, εσένα.


γέροντας π. Χαραλάμπος Βασιλόπουλος

Πέμπτη

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ



Ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, χαροποιήσας τους μαθητάς, τη επαγγελία του Αγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αυτών δια της ευλογίας, ότι συ ει ο Υιός του Θεού, ο λυτρωτής του κόσμου.

Την υπέρ ημών πληρώσας οίκονομίαν, και τα επί γης ενώσας τοις ουρανίοις, ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών, ουδαμόθεν χω­ριζόμενος, αλλά μένων αδιάστατος, και βοών τοις αγαπώσι σε. Εγώ ειμί μεθ’ υμών, και ουδείς καθ’ υμών.

------------


Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανήλθε στους ουρανούς, αλλά δεν εγκατέλειψε το ανθρώπινο γένος, για το οποίο έχυσε το τίμιο Αίμα Του. Μπορεί να κάθισε στα δεξιά του Θεού στους ένδοξους ουρανούς, όμως η παρουσία Του εκτείνεται ως τη γη και ως τα έσχατα της δημιουργίας. Άφησε στη γη την Εκκλησία Του, η οποία είναι το ίδιο το αναστημένο, αφθαρτοποιημένο και θεωμένο σώμα Του, για να είναι το μέσον της σωτηρίας όλων των ανθρωπίνων προσώπων, που θέλουν να σωθούν. Νοητή ψυχή του σώματός Του είναι ο Θεός Παράκλητος, «το Πνεύμα της αλήθείας» (Ιωάν. 15,26), ο Οποίος επεδήμησε κατά την αγία ημέρα της Πεντηκοστής σε αυτό, για να παραμείνει ως τη συντέλεια του κόσμου…

«Η Ανάληψη του Χριστού είναι δική μας ανύψωση και όπου η δόξα της Κεφαλής προπορεύτηκε, εκεί καλείται η ελπίδα του Σώματος».

Σάββατο

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ





Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτον, θάνατον πατήσας και της εντισμνήμασης
ζωή χαρισάμενος…



βασιλιά μου
σε ευχαριστώ που ανέστησες τη νεκρή ψυχή μου
την έκανες λευκό περιστέρι, να πετά ελεύθερη
μέσα στην αμόλυντη αγάπη του πατέρα θεού
και να είσαι ο Ιωσήφ μου, ο αληθινός πατέρας
που οδηγεί το παιδί του χωρίς πρέπει και μη
στο δρόμο της αναλαμπής..

Παρασκευή

Η ΕΙΣ ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟΣ




Ότι και Χριστός άπαξ περί αμαρτιών έπαθε, δίκαιος υπέρ αδίκων, ίνα ημάς προσαγάγη τω Θεώ, θανατωθείς μεν σαρκί, ζωοποιηθείς δε πνεύματι
εν ω και τοις εν φυλακή πνέυμασι πορευθείς εκήρυξεν
απειθήσασι ποτε, ότε απεξεδέχετο η του θεού μακροθυμία εν ημέραις Νώε κατασκευαζομένης κιβωτού, είς ην ολίγαι,
τουτ’ έστιν οκτώ ψυχαί διεσώθησαν δι’ ύδατος

Πέμπτη

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ


και ελθόντες εις τόπον λεγόμενον Γολγοθά,
ο έστι λεγόμενος κρανίου τόπος
έδωκαν αυτώ πιείν όξος μετά χολής μεμιγμένον και
γευσάμενος ουκ ήθελε πιείν
σταυρώσαντες δε αυτόν διεμερίσαντο τα ιμάτια αυτού βάλοντες κλήρον











Τετάρτη

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ




Του δείπνού σου του μυστικού σήμερον, Υιέ Θεού, κοινωνών με παρέλαβε, ού μη γαρ τοις εχθροίς σου το μυστήριον είπω,ου φίλημά σοι δώσω καθάπερ ο Ιούδας, αλλώς ο ληστής ομολογώ σοιμνήσθητι μου, Κύριε,όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου.
-----------------------------------------

Κατά τη διάρκεια του μυστικού δείπνου ο Ιησούς πήρε το ψωμί, το έκοψε, και έδωσε στους Αποστόλους του λέγοντας: “Πάρτε αυτό και φάτε, τούτο είναι το σώμα μου. Κατόπιν πήρε ένα ποτήρι κρασί και το πρόσφερε στους Αποστόλους: “Πιείτε από τον οίνον αυτόν, όλοι σας. Γιατί αυτό είναι το αίμα μου, το αίμα που θα συγχωρέσει τις αμαρτίες σας. Σας λέω, δεν θα πιω ποτέ πάλι από αυτά τα φρούτα της αμπέλου μέχρι εκείνη την ημέρα που θα σας συναντήσω στο βασίλειο του πατέρα μου.”

Τρίτη

ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ



Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,την σην αισθομένη θεότητα, μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,οδυρομένη, μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.Οίμοι! λέγουσα, ότι νυξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,ζοφώδης τε και ασέληνος, έρως της αμαρτίας.Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρκάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,ο κλίνας τους ουρανούς, τη αφάτω σου κενώσει.Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,αποσμήξω τούτους δε πάλιν, τοις της κεφαλής μου βοστρύχοιςων εν τω παραδείσω Εύα το δειλινόν,κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα, τω φόβω εκρύβη.Αμαρτιών μου τα πλήθη, και κριμάτων σου αβύσσους,τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου;Μη με την σην δούλην παρίδης, ο αμέτρητον έχων το έλεος
-------------------

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων, εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου, εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου, και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου· αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ’ άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε. Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου;Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ’ αμέτρητο έλεος.

Δευτέρα

ΟΙ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΕΣ




Τότε ο κύριος τους είπε για τη βασιλεία των ουρανών,

Και την παραβολή με τις δέκα κοπέλες που πήραν τα λυχνάρια τους και βγήκαν για να προϋπαντήσουν το γαμπρό που ερχόταν.

Οι πέντε απ’ αυτές ήταν μυαλωμένες, οι άλλες πέντε ήταν επιπόλαιες. Αυτές οι ασυλλόγιστες, αφού πήραν τα λυχνάρια τους, ξέχασαν να πάρουν μαζί τους και λάδι, οι γνωστικές όμως πήραν.

«Επειδή αργούσε να έρθει ο γαμπρός, νύσταξαν όλες και κοιμήθηκαν. Κατά τα μεσάνυχτα όμως ακούστηκε δυνατή φωνή να λέει: Να, έρχεται ο γαμπρός. Βγείτε να τον προϋπαντήσετε.»

Τότε σηκώθηκαν όλες οι κοπέλες και τακτοποίησαν τα λυχνάρια. Οι άμυαλες είπαν στις μυαλωμένες: Δώστε μας από το λάδι σας, γιατί θα σβήσουν τα λυχνάρια μας.

Αλλά οι φρόνιμες αποκρίθηκαν: Δεν μπορούμε να σας δώσουμε, γιατί μπορεί να μη φτάσει και για μας το λάδι, πηγαίνετε ν’ αγοράσετε.

Ενώ όμως εκείνες πήγαιναν ν’ αγοράσουν, έφτασε ο γαμπρός και οι κοπέλες που ήταν έτοιμες μπήκαν μαζί του στο γάμο και έκλεισε η πόρτα.

Ύστερα από λίγο έφτασαν και οι άλλες και έλεγαν: Κύριε, άνοιξε μας.

Αυτός όμως αποκρίθηκε και είπε: Αλήθεια δε σας γνωρίζω.


«Προσέχουμε λοιπόν, και φροντίζουμε να είμαστε πάντα έτοιμοι. Δε μπορούμε να ξέρουμε την ημέρα ούτε την ώρα, που θα έρθει ο Υιός του ανθρώπου.»

Παρασκευή

ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ


Τη υπερμαχώ στρατηγώ τα νικητήρια
Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια
Αναγράφω σοι η πόλις σου Θεοτόκε.
Αλλ' ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον
Εκ παντίων μέ κινδύνων ελευθέρωσον
Ίνα κράζω σοι·
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Δευτέρα

ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ



«Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει Σοι αγαπητόν Σε Υιόν ονομάζουσα και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς εβεβαίου του λόγου το ασφαλές Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός Και τον κόσμον φωτίσας δόξα Σοι»

Η Παρθένος σήμερον


Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν προαιώνιον Λόγον,
ἐν Σπηλαίῳ ἔρχεται, ἀποτεκειν ἀπορρήτως.
Χόρευε ἡ οἰκουμένη ἀκουτισθεισα,
δόξασον μετὰ Ἀγγέλων καὶ τῶν Ποιμένων,
βουληθέντα ἐποφθῆναι,
παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν...