Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Ήταν κάποτε ένας βασιλιάς που θα έδινε βραβείο στο ζωγράφο εκείνο που θα έφτιαχνε τον καλύτερο πίνακα της ειρήνης. Πολλοί καλλιτέχνες προσπάθησαν. Ο βασιλιάς είδε όλους τους πίνακες, όμως μόνο δύο ήταν εκείνοι που πραγματικά του άρεσαν και θα έπρεπε να διαλέξει μεταξύ αυτών. Ο ένας πίνακας είχε μια ήρεμη λίμνη. Η λίμνη ήταν ένας τέλειος καθρέφτης και τα βουνά γαλήνια ορθώνονταν σαν πύργοι τριγύρω της. Και από πάνω, ο γαλάζιος ουρανός με λευκά χνουδωτά σύννεφα. Όλοι όσοι έβλεπαν τον πίνακα σκέφτονταν ότι αυτός είναι ο τέλειος πίνακας της ειρήνης. Ο άλλος πίνακας είχε και αυτός βουνά. Όμως αυτά ήταν κακοτράχαλα και γυμνά. Ο ουρανός ψηλά ήταν άγριος, έβρεχε και έριχνε αστραπές. Στην πλαγιά του βουνού έπεφτε με ορμή ένας αφρισμένος καταρράκτης. Το τοπίο δεν φαίνονταν καθόλου ειρηνικό. Όταν όμως ο βασιλιάς κοίταξε προσεκτικά, είδε πίσω από τον καταρράκτη ένα μικρό θάμνο σε μια σχισμή του βράχου. Στο θάμνο ένα πουλί είχε κάνει τη φωλιά του. Εκεί, στη μέση των άγριων ορμητικών νερών, κάθοταν το πουλί πάνω στη φωλιά......η τέλεια ειρήνη.

Ποιος πίνακας νομίζετε ότι κέρδισε το βραβείο;

Ο βασιλιάς διάλεξε το δεύτερο πίνακα. Και ξέρετε γιατί; «Επειδή», εξήγησε ο βασιλιάς, «ειρήνη δε σημαίνει να είσαι σε ένα μέρος όπου δεν υπάρχει καθόλου θόρυβος, προβλήματα ή σκληρή δουλειά. Ειρήνη σημαίνει να είσαι τριγυρισμένος απ’ όλα αυτά και εντούτοις να είσαι ήρεμος μέσα σου. Αυτό είναι το αληθινό νόημα της ειρήνης.»