ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΔΕΛΗΜΠΑΣΗ, ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ

aristoteli delhmpasis ...n.2

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Διαβάζοντας το ευαγγέλιο φωτίζεται ο νους
νερό αθάνατο σου δίνει
για να έχεις στην πορεία της ζωής
η αλήθεια του ζει μέσα στη ματιά σου
ως άστρο της αυγής
και νέος ουρανός γεννιέται μέσα στην ψυχή
σπαθί κοφτερό κρατάς στα χέρια σου
για τη δόξα του θεού
και με ευλάβεια θέλεις για κείνο να ομολογείς
τίποτα πιο όμορφο δεν υπάρχει από την αλήθεια
γιατί σε κάνει να ζεις αιώνια δίχως παραμύθια
δοξάζω κάθε μέρα το θεό που άξιο ευεργέτη
έχουμε στον κόσμο αυτό
η ανδρεία στην καρδιά του μας μαγεύει
και ο λόγος του ο ευλογημένος με τίποτα δεν στερεύει
κυλάει στις φλέβες του αίμα ελληνικό
και άξια δίνει μάχη για να διώξει το κακό....

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ

Συνέβησαν και συμβαίνουν στο τώρα.

============================================



η συνέχεια στο δάσος μας.

http://toneraideniodasos.blogspot.com/2008/08/blog-post_30.html

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ.

Ικετεύομεν, οι δούλοι σου και κλίνομεν, γόνυ καρδίας ημών, κλίνον το ους σου Αγνή, και σώσον τους θλίψεσι, βυθιζομένους ημάς, και συντήρησον, πάσης εχθρών αλώσεως, την σην πόλιν Θεοτόκε.

Ώφθης φωτισμός, ημών και βεβαίωσις, όθεν βοώμέν σοι. Χαίρε άστρον άδυτον, εισάγον κόσμω, τον μέγαν ΄Ηλιον. Χαίρε Εδέμ ανοίξασα την κεκλεισμένην Αγνή. Χαίρε στύλε, πύρινε εισάγουσα, εις την άνω ζωήν το ανθρώπινον.

Την ωραιότητα της Παρθενίας σου, και το υπέρλαμπρον το της αγνείας σου, ο Γαβριήλ καταπλαγείς, εβόα σοι Θεοτόκε. Ποίον σοι εγκώμιον, προσαγάγω επάξιον; τι δε ονομάσω σε; απορώ και εξίσταμαι. Διό ως προσετάγην βοώ σοι. Χαίρε, η Κεχαριτωμένη.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟΣ

Περιπλανιέμαι και τυχαία βρίσκομαι σ έναν ήσυχο τόπο. Εκεί, μακριά από την ασφυκτική προστασία των άλλων, προσπαθώ να ηρεμήσω, να σκεφτώ και ν ανακαλύψω με τις δικές μου δυνάμεις τον πραγματικό μου εαυτό.
Η εσωτερική μου αναζήτηση ολοκληρώνεται με μια μοιραία και σημαδιακή φιλία, που μου ανοίγει τον δρόμο για την αληθινή αγάπη...
Ακολουθώ τη φωνή της καρδιάς μου, για να ζήσω ελεύθερη, χωρίς υποκρισίες και δεσμεύσεις.....
μέσα στο δρόμο της αγάπης και της γαλήνης!!!!!

ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ

Νοσταλγώ τις ώρες που είμαστε μαζί
τίποτα δεν μπορεί να με κάνει
να νιώσω το ίδιο όμορφα….
πάει καιρός από τότε που τα μάτια μου
αντίκρισαν για πρώτη φορά τα δικά σου…
ήρθες ξαφνικά στη ζωή μου
σαν μια αναπάντεχη καλοκαιρινή μπόρα….
ήρθες και μαζί σου έφερες το χρώμα στο μουντό μου γκρίζο
το χαμόγελο στα σφραγισμένα μου χείλη
το δάκρυ χαράς στις λίμνες θλίψης των ματιών μου
το φως στο σκοτάδι.....
κύριε μου πόσο όμορφα είναι να με συντροφεύεις
να μου χαρίζεις το χαμόγελο σου και να μου
ζητάς με αγάπη να σε ακολουθήσω στην οδό σου….
μη με εγκαταλείψεις ούτε για μια στιγμή
χάρισε μου την αγάπη και την πραότητα στην καρδιά
και φρόντισε κάθε ψυχή που σε αναζητά να παίρνει
το φως και μαζί σου στα Ουράνια να πετά...........

ΑΓΓΙΓΜΑ ΨΥΧΗΣ

Μέσα στο σκοτάδι της ψυχής
ήρθε το Άγιο Φως
για να την αναστήσει και να λυτρωθεί

μέσα στα κύματα με έμαθες να κολυμπώ
τίποτα να μην φοβάμαι
και τον Κύριο να ακολουθώ

άνοιξες το πορτάκι της ψυχής
έδιωξες τους φόβους και τα μη
και μ’ άφησες να κάνω μια νέα αρχή

άγγιξε την ψυχή μου η αγάπη σου η αγνή
που δεν θέλει τίποτα για ανταμοιβή
το χέρι μου σου παρέδωσα από την αρχή
και ακολούθησα με πίστη τη διαδρομή

πατέρα μου γλυκέ
χάρισε το Φως σου σε όλες τις ψυχές
να φύγει ο πόνος, να φύγει η θλίψη
να έρθει η αναλαμπή.......

Ο ΝΥΜΦΙΟΣ

Tον νυμφώνα σου βλέπω, Σωτήρ μου,
κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω,
ίνα εισέλθω εν αυτώ˙ λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής,
φωτοδότα, και σώσον με.

ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ

Είμαι εδώ και περιμένω να φανείς
ο χρόνος κυλάει, οι μέρες περνούν γοργά
κι όμως η καρδιά αντέχει, δεν την νοιάζει να περιμένει
γιατί ξέρει να αγαπάει αληθινά

ένας άγγελος μου φέρνει είδηση από ψηλά
υπομονή μου ζητάει να κάνω και όλα θα πάνε καλά
αυτός που ξέρει να περιμένει, μου λέει
πάντα στο τέλος νικά

μια βαθιά ανάσα από τα σπλάχνα βγαίνει
και δυο μάτια δακρυσμένα και μελαγχολικά
μια ευχή στον άγγελο κάνουν
τα λόγια του να βγουν αληθινά

η καρδιά δεν ζητάει παλάτια
μόνο αγάπη και ζεστασιά
για να μπορεί να κουρνιάσει τα βράδια
και να βρει παρηγοριά

μην αργήσεις να φανείς ......

Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Ήταν κάποτε ένας βασιλιάς που θα έδινε βραβείο στο ζωγράφο εκείνο που θα έφτιαχνε τον καλύτερο πίνακα της ειρήνης. Πολλοί καλλιτέχνες προσπάθησαν. Ο βασιλιάς είδε όλους τους πίνακες, όμως μόνο δύο ήταν εκείνοι που πραγματικά του άρεσαν και θα έπρεπε να διαλέξει μεταξύ αυτών. Ο ένας πίνακας είχε μια ήρεμη λίμνη. Η λίμνη ήταν ένας τέλειος καθρέφτης και τα βουνά γαλήνια ορθώνονταν σαν πύργοι τριγύρω της. Και από πάνω, ο γαλάζιος ουρανός με λευκά χνουδωτά σύννεφα. Όλοι όσοι έβλεπαν τον πίνακα σκέφτονταν ότι αυτός είναι ο τέλειος πίνακας της ειρήνης. Ο άλλος πίνακας είχε και αυτός βουνά. Όμως αυτά ήταν κακοτράχαλα και γυμνά. Ο ουρανός ψηλά ήταν άγριος, έβρεχε και έριχνε αστραπές. Στην πλαγιά του βουνού έπεφτε με ορμή ένας αφρισμένος καταρράκτης. Το τοπίο δεν φαίνονταν καθόλου ειρηνικό. Όταν όμως ο βασιλιάς κοίταξε προσεκτικά, είδε πίσω από τον καταρράκτη ένα μικρό θάμνο σε μια σχισμή του βράχου. Στο θάμνο ένα πουλί είχε κάνει τη φωλιά του. Εκεί, στη μέση των άγριων ορμητικών νερών, κάθοταν το πουλί πάνω στη φωλιά......η τέλεια ειρήνη.

Ποιος πίνακας νομίζετε ότι κέρδισε το βραβείο;

Ο βασιλιάς διάλεξε το δεύτερο πίνακα. Και ξέρετε γιατί; «Επειδή», εξήγησε ο βασιλιάς, «ειρήνη δε σημαίνει να είσαι σε ένα μέρος όπου δεν υπάρχει καθόλου θόρυβος, προβλήματα ή σκληρή δουλειά. Ειρήνη σημαίνει να είσαι τριγυρισμένος απ’ όλα αυτά και εντούτοις να είσαι ήρεμος μέσα σου. Αυτό είναι το αληθινό νόημα της ειρήνης.»